This is me!
And I’m marching on to the beat I drum.
I’m not scared to be seen I make no apologies,
THIS IS ME
Wauw als we dit toch eens tot in het diepst van onze vezels zouden voelen…
Vandaag ben ik met groepen studenten op zoek gegaan naar vrij uit en levendig spreken en zingen. Het raakt me als ik zie welke grote handrem we er vaak op zetten. Emoties laten horen in de stem, stevig iets durven zeggen in een vergadering, je mond open gooien, durven zingen, klank maken… Het lijkt soms alsof we dit het met het ouder worden een beetje kwijt raken. Of dit gedrag alleen associëren met een bepaald type mensen: ‘hij kan dat want hij is zo, of hij heeft van nature zo’n mooie stem’. Ik hoop dat ik de studenten van vandaag iets heb mogen laten ervaren wat er gebeurt als je, net als deze zangeres, achter je barricade vandaan komt en alle sluizen open gooit. Dus filmpje aan en meegalmen maar ?
Deel het op
